Χειμώνιασε και ξαφνικά το τοπίο γύρω μου άλλαξε…
Το γαλάζιο τ’ ουρανού, διαδέχονται τώρα οι γκρίζες αποχρώσεις από τα σύννεφα που τον ζωγραφίζουν… Και μαζί μ’ εκείνον, μοιάζει να ζωγραφίζουν κι εμένα!
Προσπαθώ να καταλαγιάσω λίγο τη φόρα τους- καθώς μπαίνουν στη ψυχή μου & της δίνουν τη μορφή- το σχήμα τους… Νιώθω λοιπόν, σα να κόβω την έμπνευση ενός καλλιτέχνη.
Μα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς!!! Αν τα αφήσω ανεξέλεγκτα, θα συνεπάρουν το είναι μου…
Και θα χαθώ!!! Αφήνομαι λοιπόν να με παρασύρουν, μέχρι το σημείο που θέλω εγώ…
Μέχρι εκεί που νιώθω ασφαλής! Μέχρι την άκρη του ονείρου… Ίσα~ ίσα να πάρω λίγο χρώμα για να το βάλω στη ζωή μου. Η παλέτα του ονείρου έχει πάνω της πανέμορφα χρώματα! Αφού διαλέξω λοιπόν το δικό μου χρώμα… Θα επιστρέψω…
Το Ακρόνειρο όμως θα είναι εκεί & θα με περιμένει! Μέχρι την επόμενη φορά, που θα κυλήσω από κάποιο σύννεφο… Σαν τη βροχή!
Μα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς!!! Αν τα αφήσω ανεξέλεγκτα, θα συνεπάρουν το είναι μου…
Και θα χαθώ!!! Αφήνομαι λοιπόν να με παρασύρουν, μέχρι το σημείο που θέλω εγώ…
Μέχρι εκεί που νιώθω ασφαλής! Μέχρι την άκρη του ονείρου… Ίσα~ ίσα να πάρω λίγο χρώμα για να το βάλω στη ζωή μου. Η παλέτα του ονείρου έχει πάνω της πανέμορφα χρώματα! Αφού διαλέξω λοιπόν το δικό μου χρώμα… Θα επιστρέψω…
Το Ακρόνειρο όμως θα είναι εκεί & θα με περιμένει! Μέχρι την επόμενη φορά, που θα κυλήσω από κάποιο σύννεφο… Σαν τη βροχή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου