Μην πετάξεις ποτέ, με δανεικά φτερά... πλάσε τον κόσμο & τα όνειρά σου, απλά...
όπως ένα παιδί... & ακολούθησέ τα μέχρι εκείνη, την πολύχρωμη άκρη...
αυτή η άκρη η μαγική... σε πάει παντού & πουθενά...
είναι του μυαλού ο μπερδεμένος ταξιδιώτης, που γυρεύει ουρανό...
είναι της τρέλας η πιο καλή παρέα & χορός μυστικός...
που σε μαγεύει & σε γητεύει σαν ανάσα ζεστός...
οπλοφορώντας τη θέλησή σου, βγες προς το φως…
κι ο φόβος θα γίνει φίλος καλός…
θα σε οδηγήσει σε μονοπάτια αβάδιστα, τόπους αλλόκοτους…
που δεν ταιριάζουν διόλου στους δειλότροπους…
σ’ αυτούς που το φεγγάρι έχουν προδώσει & του ζητάνε τώρα να τους σώσει…
από της μοίρας τους τη μαργαρίτα κι όλα τους μοιάζουν τάχα ίδια…
που όλο παλεύουν να ξεφύγουν κι όλο στον ίσκιο τους καταλήγουν…
μα εσύ αν θέλεις κράτα αυτό… έχε τα’ αστέρια για οδηγό…
και της καρδιάς σου τη φωτιά, να σε ζεσταίνει στην παγωνιά…
κι όταν όλα δείχνουν να έχουν χαθεί, εσύ να κάνεις πάντα γιορτή…
και είναι σίγουρο ως την αυγή, πως η ελπίδα θα’ χει φανεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου